Wat zich vanavond afspeelde op het veld van Victoria JO9-3, had niemand durven voorspellen. Onder een stralende hemel met een zwoele bries, voltrok zich een voetbalwedstrijd die alle denkbare emoties aanstipte. Het was spannend, het was fel, het was meeslepend – en uiteindelijk… magisch voor De Tubanters JO9-2.
Vanaf de eerste minuut werd duidelijk dat Victoria hun thuisvoordeel ten volle wilde benutten. Ze speelden goed, maar vooral met veel fysiek. Duwen, trekken, schouderduwen – de jonge Tubanters kregen weinig ruimte om adem te halen. Maar toch, tegen de verhoudingen in, wisten zij de score te openen.
*0-1 Jaylano!*
Met een listige beweging omspeelde Jaylano zijn directe tegenstander en schoot koelbloedig binnen. De openingsgoal!
*0-2 Liam Pintore!*
Niet veel later was het Liam Pintore die met een vlijmscherpe knal de voorsprong verdubbelde. Tubanters op rozen? Nog lang niet.
Victoria beet terug – hard. Met fysiek spel en felle aanvallen wisten ze de Tubanters achteruit te drukken:
*1-2, 2-2, 3-2, 4-2* – de thuisploeg scoorde vier keer op rij. Tubanters oogde in deze fase slap en onzeker. De sfeer aan de kant was gespannen. Gaat dit dan alsnog mis?
Maar dan… in de slothelft, als uit het niets, laaide er een vuur op in de Tubanters. Een collectieve vonk sloeg over. Ze rechtten hun rug en zetten alles op alles.
*4-3 Jaylano!*
Een slimme loopactie, een vernietigende uithaal. De achtervolging is begonnen.
*5-4 Liam Pintore!*
Victoria scoorde opnieuw, maar Liam gaf niet op. Hij bracht de marge weer terug naar één.
*6-5 Liam!*
En toen, met een flitsende dribbel en een afgemeten schot, completeerde Liam zijn hattrick. Wat een vechter!
*6-6 Jaylano!*
En daar is hij weer – Jaylano. Als een wervelwind over het veld, schoot hij de gelijkmaker binnen. De Tubanters-bank ontplofte.
*6-7 LIAM PINTORE!*
De absolute apotheose: in de dying seconds van de wedstrijd stormde Liam opnieuw naar voren. Eén op één met de keeper bleef hij ijzig kalm. GOAL! De comeback is compleet!
—
Eindsignaal. Euforie.
Na het laatste fluitsignaal barstte het feest los. De spelers van Tubanters renden gillend het veld over, shirtjes vlogen uit, en hier en daar biggelde een traan van geluk over de wang. Ouders, coaches, en medespelers omhelsden elkaar. Wat een strijd, wat een karakter, wat een team!
Ze hebben er zó hard voor moeten knokken – tegen de tegenstander, tegen zichzelf, tegen de klok. Maar ze hebben het geflikt.
Eindstand: 6-7 voor De Tubanters JO9-2.
Een avond om nooit meer te vergeten. 
—
“Sommige wedstrijden win je met je voeten. Deze wonnen ze met hun hart.”