Tubanters 1 wint in enerverende topper tegen Achilles Enschede

In een lagere klasse van het amateurvoetbal speel je vaak lastige wedstrijden. Je kent het wel, een tegenstander die zich ingraaft, een wedstrijd zonder entourage. Het voetbal overwint niet vaak en er is weinig echte speeltijd. Maar af en toe zit er wel een heerlijke wedstrijd tussen. 2 ploegen die willen, kwaliteit hebben en er een echte wedstrijd van (willen) maken. Zo ook deze zaterdag, op Sportpark “Diekman-oost”. Er ontpopte zich een waar voetbalgevecht, met voetbal op en neer, kansen, overtredingen en mooie goals. Op bezoek kwam namelijk het ambitieuze en misschien wel de grootste titelkandidaat in de 5e klasse, Achilles Enschede. De ploeg heeft een transformatie begaan en puilt uit van de goede spelers, die al hoger uitkwamen dan een vijfde klasse. Daar tegenover staat een jonge ploeg, die voor het eerst de zaterdagen als speeldagen beleefd, waarin alles nieuw is en waar het motto is, kiek’n wat wordt. Maar na 3 speeldagen heeft het zich met 3 overwinningen wel gevestigd als de enigste overgebleven, ongeslagen ploeg. Daaraan wil Achilles natuurlijk graag een einde aan maken. In de opstelling van Tubanters keerde Sam Wösting terug na een schorsing en moest Mart Beddinkhaus plaats nemen op de bank, Luc Sonneveldt en Niek Wösting zakten daardoor een linie. De nog altijd geblesseerde Jelmar Kock ontbrak nog immer. De opstelling:

In de beginfase was het nog heel even aftasten van beide ploegen, maar daarna ging het los. Vanuit een hoekschop kopte Vieri Russo de bal op doel, Dominique Jager kreeg er nog een teen tegen aan, maar de doelman kon de bal pakken. Waar Achilles nog alleen dreigend was, ging na 9 minuten de eerste echte kans ook direct tegen de touwen. Een voorzet vanaf de rechterkant werd bij de tweede paal hard en hoog binnen geschoten, 0-1. Waar Tubanters vorig seizoen nog weleens de koppen lieten hangen, ging het nu rustig op zoek naar een gelijkmaker. En al snel leek het geholpen te worden door de uitploeg. In de opbouw speelde de defensie de bal zo in de voeten van Niek Wösting. Niek stak direct zijn broer weg, maar oog in oog met de doelman, was deze keeper Sam Wösting de baas. Maar niet getreurd, want niet veel later precies hetzelfde recept. De opbouwende verdediger plaatste zo de bal in de voeten van Sam Wösting en hetzelfde tafereel ontpopte zich. Sam, oog in oog met de doelman. Nu plaatste Sam de bal in de verre hoek. De binnenkant van de paal deed het leer tegen de touwen belandden, 1-1. Achilles Enschede was vervolgens de ploeg die de betere werd. Maar echt grote kansen kreeg de ploeg niet. Defensief stond het aardig bij de thuisploeg. Maar het werd wel achteruit gedrukt, maar gokkend op een snelle uitbraak bleven ook de blauw/zwarten gevaarlijk. Vlak voor het rustsignaal was Tubanters nog tweemaal dichtbij. Sam Wösting nam in de zestien een bal goed aan, draaide weg en schoof voorlangs. In blessuretijd gaf Vieri Russo de bal nog goed voor, werd een inzet van Sam Wösting gered waarna de mee opgekomen Twan van Ooijen de bal voor zijn voeten vond. De rechtsback schoot hard en hoog, maar onderweg kon deze nog maar net geblokt worden, rust 1-1.

Na de theepauze was het duel een lust voor het oog. Achilles en Tubanters lieten het spel op en neer golven. Tubanters kreeg een paar goede mogelijkheden, maar ook Achilles liet zich niet ongemoeid. Eerst kon een kopballetje van Ayman el Amrani nog gevangen worden, waar juist aan de andere kant een kopbal maar net over het doel van Collin Voogtsgeerd vloog. Daarna mocht Achilles Enschede de sluitpost bedanken voor bewezen diensten. In de 55e minuut gaf Niek Wösting de bal hoog voor. Een goede kopbal van Sam Wösting volgde, maar de uitgestrekte hand voorkwam erger voor Achilles. Niet veel later was het diezelfde doelman die een bal uit de verre bovenhoek tikte. Noud van Petersen werd over rechts weggestuurd door Niek Wösting, die zijn inzet dus gekeerd zag worden. Aan de andere kant kon Collin Voogtsgeerd een scrimmage voor zijn doel maar net klem pakken. Toch kwam de uitploeg, 11 minuten voor tijd op een voorsprong. De rechtsbuiten kreeg de bal voor zijn voeten na een afgeslagen voorzet. Deze kwam naar binnen en plaatste de bal heerlijk met gevoel over Collin in de verre hoek, 1-2. Het leek misschien wel de beslissing. Maar Tubanters liet deze zaterdag zien over een gezonde dosis veerkracht te beschikken. Het ging snel op zoek naar een gelijkmaker. En het kreeg 2 minuten al een goede mogelijkheid. Op 20 meter van het doel kreeg het een vrije bal. Specialist Xander Molemans nam plaats achter de bal. Een thuiswedstrijd geleden scoorde hij zo de bevrijdende 3-1 tegen Emos Enschede. Nu dus hopelijk een 2-2. En ja hoor, over de muur, onderkant lat schoot hij de bal hard tegen de touwen. Het kon vervolgens weer alle kanten op, maar vlak voor tijd, minuut 88, kwam Tubanters voor het eerst op voorsprong deze middag. Sam Wösting controleerde en bal, legde deze klaar voor Ayman el Amrani. De jonge middenvelder, die ook nog eens tegen zijn oudere broer speelde, maakte goed ruimte voor zichzelf en schoot de bal vervolgens hoog in de korte bovenhoek, 3-2. Nu moest natuurlijk Achilles alles of niets spelen. Tubanters overleefde dit knap en breidde zelfs de score nog uit naar een 4-2. De ingevallen Kareem Freij pikte op de linkerflank een weggeroeide bal op en ging aan de wandel. Waar de bal vasthouden misschien logisch was, verraste hij zijn tegenstander om te snijden richting het doel. Daar schoot hij de bal hard in de verre hoek, 4-2.

Een goede overwinning werd geboekt tegen een sterke tegenstander. De ploeg van Peter Bokma toonde veerkracht en een winnaarsmentaliteit. Het kiek’n wat wordt, kan nu in de ijskast. De ploeg heeft zich nu naar 4 duels ontpopt tot de ploeg waarop gejaagd gaat worden. Verschuilen kan nu niet meer. En dan kan het volgende week zaterdag op bezoek gaan in Almelo, waarbij nummer laatst DRC wacht. Een groot contrast met deze zaterdag, maar reken maar dat dit veel lastiger gaat worden.